50 yıl önce bugün, insanlığın Ay’daki son gününde iki adam uyandı.
Yakında kimse aya geri dönmeyecek. Daha fazla Apollo görevi için planlar, iki yıl önce, 1970’te rafa kaldırılmıştı. Planlanan uyanma saatinden birkaç dakika önce, iki NASA astronotu, Eugene A. Cernan ve Harrison Schmitt, Dünya’ya “günaydın” şarkısını söylemek için pis kokulu, tozla kaplı Apollo 17 ay modülünden eve çağırdılar. Mission Control, Stanley Kubrick tarafından yönetilen, ayda kalıcı karakollar ve Jüpiter’e insan yolculukları tasavvur eden, yakın zamanda 2001: Bir Uzay Destanı filmiyle ünlenen Ayrıca Sprach Zerdüşt’ün patlamasıyla yanıt verdi.
Resmi vedalaşmaları çoktan televizyon kameralarında yayınlanmıştı. Geriye kalan tek şey, fırlatma öncesi birkaç kontrol listesini tamamlamak, komuta modülünde Ronald E. Evans ile buluşmak için yola çıkmak ve ardından eve, Dünya’ya uçmaktı. “Şimdi inelim,” dedi Cernan ve onlar da gemileri ayın gri çöllerinden kara bir gökyüzünde kaybolana kadar yükselirken öyle yaptılar.
Pek çok Amerikalı, Apollo 11’in Neil ve Buzz’ı aya ilk kez indirmesinin ardından 2019’da 50. yıl dönümünü kutlarken, Çarşamba günkü yıldönümü uzay keşfi hayranlarına bir hüzün dokunuşundan fazlasını getirdi. Birkaç kısa yıl boyunca, dünya ve ay, yaratıcılık, teknoloji ve vergi mükelleflerinin muazzam meblağlarda inşa ettiği bir köprü ile birbirine bağlandı.
Birkaç adam – sadece erkekler, sadece beyazlar, Dr. ABD ordusundan Schmitt – soğuk ve karada dar yolda yürüdü ve hikayeyi anlatmak için hayatta kaldı. Sayısız hayali uzay geleceği bu noktadan çiçek açmıştı: dönen uzay istasyonları, Mars’ta botlar, güneş sisteminin kenarına kadar uzanan insanlık. Sonra hepsi son bir roket egzozu bulutunda patladı.
Ancak bu yıl, Apollo 17 görevinin yıl dönümü, çarpıcı HD çözünürlükte yeni bir dizi ay görüntüsüyle zamanlandı. Artemis I adlı yeni bir NASA görevi – Artemis, Yunan efsanesindeki Apollon’un ikiz kız kardeşidir – nihayet geçen ay gemide birkaç mankenle aya uçtu. Oraya vardığında iniş yapmadan yörüngede döndü ve ardından sorunsuz bir şekilde evine döndü ve aynı gün, Schmitt ve Cernan’ın yarım yüzyıl önce aya iniş yaptıkları 11 Aralık’ta Pasifik’e güvenli bir şekilde indi.
Artemis 1 herhangi bir astronot indirmedi ve beklenen halefi Artemis II, ayın çevresine yalnızca dört kişilik bir ekip gönderecek ve onları eve getirecek. Ancak bu görevler, o on yılın sonunda, bu kez bir kadın ve beyaz olmayan bir insanla yeni bir insan mürettebatını ay yüzeyine getirecek olan Artemis III’ün yolunu açıyor. En azından sembolik olarak mesaj açıktı: Sonunda gerçekten geri dönüyoruz.
Artemis I gibi, Apollo 17 de Dünya’dan gece fırlatıldı. Apollo programının mecazi alacakaranlığı için uygun bir ortamdı. Güney Kaliforniya Üniversitesi’nden bilim tarihçisi Lois Rosson, “Bu bir roman olsaydı, çok beceriksiz bir sahne olurdu,” dedi.
Bu sembolizm göz ardı edilmedi, o zamanlar Cape Kennedy olarak bilinen yerden 7 mil uzaktaydı; burada uzay çağının aydınları olan yazar Isaac Asimov, Robert Heinlein ve Norman Mailer ile Carl Sagan, Frank Drake ve Marvin Minsky gibi bilim adamlarıyla dolu bir yolcu gemisi vardı. uzay araştırmalarının geleceği hakkında bir odak grubu olarak toplanmıştı.
Bu katılımcıların çoğu, Apollo’nun iptal edilmesinin, hükümetin uzay keşfi yapmasına izin vermenin tuzaklarını vurguladığını hissetti. Vietnam Savaşı, yoksulluğa karşı mücadele ve azalan halk desteği, Apollo’yu ve uzay tutkunlarının büyük tasarımlarını Kongre ve Nixon yönetiminin hedef tahtasına koymuştu. Belki de daha özel, kurumsal bir uzay çabası — 2000’lerde Elon Musk yönetiminde ortaya çıkacak olan SpaceX’e benzer — daha iyi bir model olabilir.
“Bu ideolojinin tohumları ilk kez burada atılıyor” dedi Dr. Rosson.
Astronotların ayda yapacak işleri vardı. Apollo 17, diğer tüm görevlerden daha fazla kayayı geri sürükledi. Bir noktada astronotlar, rekor kıran, düşündüğünüzde ürkütücü olan ay gezicilerini ay modülü sığınaklarından 7,7 mil uzağa sürdüler. dr ile Schmitt, ayrıca ay yüzeyinde yürüyen tek eğitimli jeoloğa da sahiplerdi. Daha sonra, son ay yürüyüşünden sonraki ruh halini anlatarak, “Uykuya dalmak ve imkansız rüyalar hakkında düşünmekten daha iyi bir şey yoktur” diye yazdı.
Kendilerinin ve önceki Apollo astronotlarının getirdiği örnekler ay biliminin temelini oluşturdu. Bu kayalar, örneğin, Ay’ın muhtemelen Bebek Dünya ile başka bir öngezegen arasındaki aşırı şiddetli çarpışmadan sonra oluştuğunu göstermeye yardımcı oldu. Houston’daki Ay ve Gezegen Enstitüsü’nde gezegen bilimcisi olan David Kring, Apollo 17’den gelen ay kayalarının, geleceğin astronotlarının su ve titanyum gibi kaynakları avlayabileceklerini de öne sürdüğünü söyledi.
Tüm bilimsel kariyerler, Artemis gibi bir devam görevi bekleyerek başladı ve bitti. Dr. yüzük.
Şimdi umut artıyor. Herkes Artemis’i sevdiğinden değil; Elbette daha önce aya gittik. Verilerin Trump yönetimine iade edilmesine yönelik mevcut plan, Amerika’yı her zaman ön planda tutma fikriyle birlikte Başkan Donald J. Trump tarafından ortaya atıldı. Başkan Biden da bu zaman çizelgesini ve çerçeveyi benimsedi.
Uzay keşiflerine kimin liderlik etmesi gerektiği konusunda Apollo sonrası tartışma da hararetle devam ediyor. Artemis I, NASA’nın geleneksel özel yüklenici yönetimi modeli üzerine inşa edilmiş, abartılı, sıklıkla eleştirilen bir mega roketle uzaya uçtu. Bu arada Artemis III, SpaceX’te ticari bir yaklaşım kullanılarak geliştirilmekte olan yeni bir uzay aracına aya iniş için yer ayırttı. Bay Musk’ın şirketi, aya iniş araçları sağlamak için milyarlarca dolar değerinde sözleşme kazandı.
Yarım asır sonra, neden aya gittiğimiz konusunda hala anlaşmazlık var. Ya da ne. Ya da denemeliyiz. Yine de yeni görüntüleri görüp de hiçbir şey hissetmemek zor.
Fırlatıldıktan sonra, Apollo 17 astronotları ayın yörüngesinde döndüler ve ardından ay ufkunun üzerinde yükselen mavi-yeşil mermere geri dönüş yolculuğuna başlamak için yakıt yaktılar. Aralık 1972, yılın o zamanı için alışılmadık derecede sıcaktı.Tatlı su yunusları hala Yangtze Nehri’nde yüzüyordu, altın karakurbağaları hala Kosta Rika’nın bulut ormanlarında zıplıyordu ve ikiden fazla kuzey beyaz gergedanı vardı.
Artemis I, eve gitmeden önce aya son yaklaşımına ilişkin benzer bir görüntü yakalarken, güneşin etrafında 50 tur hızlı ileri sarın, her ne kadar Fahrenheit derece daha sıcak ve dört milyardan fazla insanla hilal şeklindeki bir Dünya’da olsa da. Yerdeki mühendisler ağzı açık kaldı. NASA’nın Artemis 1 görev yöneticisi Mike Sarafin, “Orada öylece oturduk ve bir dakika kadar gördüklerimizi inceledik ve uzay tamamen hareketsizdi,” dedi.
Bay Sarafin, “Şu anda Apollo’daki kardeşlerimizle tanık olduğumuz şeylerden biri de, onların bizimle şu anda gerçekten takdir ettiğimiz bilgeliği paylaşmalarıdır,” dedi.
Yakında kimse aya geri dönmeyecek. Daha fazla Apollo görevi için planlar, iki yıl önce, 1970’te rafa kaldırılmıştı. Planlanan uyanma saatinden birkaç dakika önce, iki NASA astronotu, Eugene A. Cernan ve Harrison Schmitt, Dünya’ya “günaydın” şarkısını söylemek için pis kokulu, tozla kaplı Apollo 17 ay modülünden eve çağırdılar. Mission Control, Stanley Kubrick tarafından yönetilen, ayda kalıcı karakollar ve Jüpiter’e insan yolculukları tasavvur eden, yakın zamanda 2001: Bir Uzay Destanı filmiyle ünlenen Ayrıca Sprach Zerdüşt’ün patlamasıyla yanıt verdi.
Resmi vedalaşmaları çoktan televizyon kameralarında yayınlanmıştı. Geriye kalan tek şey, fırlatma öncesi birkaç kontrol listesini tamamlamak, komuta modülünde Ronald E. Evans ile buluşmak için yola çıkmak ve ardından eve, Dünya’ya uçmaktı. “Şimdi inelim,” dedi Cernan ve onlar da gemileri ayın gri çöllerinden kara bir gökyüzünde kaybolana kadar yükselirken öyle yaptılar.
Pek çok Amerikalı, Apollo 11’in Neil ve Buzz’ı aya ilk kez indirmesinin ardından 2019’da 50. yıl dönümünü kutlarken, Çarşamba günkü yıldönümü uzay keşfi hayranlarına bir hüzün dokunuşundan fazlasını getirdi. Birkaç kısa yıl boyunca, dünya ve ay, yaratıcılık, teknoloji ve vergi mükelleflerinin muazzam meblağlarda inşa ettiği bir köprü ile birbirine bağlandı.
Birkaç adam – sadece erkekler, sadece beyazlar, Dr. ABD ordusundan Schmitt – soğuk ve karada dar yolda yürüdü ve hikayeyi anlatmak için hayatta kaldı. Sayısız hayali uzay geleceği bu noktadan çiçek açmıştı: dönen uzay istasyonları, Mars’ta botlar, güneş sisteminin kenarına kadar uzanan insanlık. Sonra hepsi son bir roket egzozu bulutunda patladı.
Ancak bu yıl, Apollo 17 görevinin yıl dönümü, çarpıcı HD çözünürlükte yeni bir dizi ay görüntüsüyle zamanlandı. Artemis I adlı yeni bir NASA görevi – Artemis, Yunan efsanesindeki Apollon’un ikiz kız kardeşidir – nihayet geçen ay gemide birkaç mankenle aya uçtu. Oraya vardığında iniş yapmadan yörüngede döndü ve ardından sorunsuz bir şekilde evine döndü ve aynı gün, Schmitt ve Cernan’ın yarım yüzyıl önce aya iniş yaptıkları 11 Aralık’ta Pasifik’e güvenli bir şekilde indi.
Artemis 1 herhangi bir astronot indirmedi ve beklenen halefi Artemis II, ayın çevresine yalnızca dört kişilik bir ekip gönderecek ve onları eve getirecek. Ancak bu görevler, o on yılın sonunda, bu kez bir kadın ve beyaz olmayan bir insanla yeni bir insan mürettebatını ay yüzeyine getirecek olan Artemis III’ün yolunu açıyor. En azından sembolik olarak mesaj açıktı: Sonunda gerçekten geri dönüyoruz.
Artemis I gibi, Apollo 17 de Dünya’dan gece fırlatıldı. Apollo programının mecazi alacakaranlığı için uygun bir ortamdı. Güney Kaliforniya Üniversitesi’nden bilim tarihçisi Lois Rosson, “Bu bir roman olsaydı, çok beceriksiz bir sahne olurdu,” dedi.
Bu sembolizm göz ardı edilmedi, o zamanlar Cape Kennedy olarak bilinen yerden 7 mil uzaktaydı; burada uzay çağının aydınları olan yazar Isaac Asimov, Robert Heinlein ve Norman Mailer ile Carl Sagan, Frank Drake ve Marvin Minsky gibi bilim adamlarıyla dolu bir yolcu gemisi vardı. uzay araştırmalarının geleceği hakkında bir odak grubu olarak toplanmıştı.
Bu katılımcıların çoğu, Apollo’nun iptal edilmesinin, hükümetin uzay keşfi yapmasına izin vermenin tuzaklarını vurguladığını hissetti. Vietnam Savaşı, yoksulluğa karşı mücadele ve azalan halk desteği, Apollo’yu ve uzay tutkunlarının büyük tasarımlarını Kongre ve Nixon yönetiminin hedef tahtasına koymuştu. Belki de daha özel, kurumsal bir uzay çabası — 2000’lerde Elon Musk yönetiminde ortaya çıkacak olan SpaceX’e benzer — daha iyi bir model olabilir.
“Bu ideolojinin tohumları ilk kez burada atılıyor” dedi Dr. Rosson.
Astronotların ayda yapacak işleri vardı. Apollo 17, diğer tüm görevlerden daha fazla kayayı geri sürükledi. Bir noktada astronotlar, rekor kıran, düşündüğünüzde ürkütücü olan ay gezicilerini ay modülü sığınaklarından 7,7 mil uzağa sürdüler. dr ile Schmitt, ayrıca ay yüzeyinde yürüyen tek eğitimli jeoloğa da sahiplerdi. Daha sonra, son ay yürüyüşünden sonraki ruh halini anlatarak, “Uykuya dalmak ve imkansız rüyalar hakkında düşünmekten daha iyi bir şey yoktur” diye yazdı.
Kendilerinin ve önceki Apollo astronotlarının getirdiği örnekler ay biliminin temelini oluşturdu. Bu kayalar, örneğin, Ay’ın muhtemelen Bebek Dünya ile başka bir öngezegen arasındaki aşırı şiddetli çarpışmadan sonra oluştuğunu göstermeye yardımcı oldu. Houston’daki Ay ve Gezegen Enstitüsü’nde gezegen bilimcisi olan David Kring, Apollo 17’den gelen ay kayalarının, geleceğin astronotlarının su ve titanyum gibi kaynakları avlayabileceklerini de öne sürdüğünü söyledi.
Tüm bilimsel kariyerler, Artemis gibi bir devam görevi bekleyerek başladı ve bitti. Dr. yüzük.
Şimdi umut artıyor. Herkes Artemis’i sevdiğinden değil; Elbette daha önce aya gittik. Verilerin Trump yönetimine iade edilmesine yönelik mevcut plan, Amerika’yı her zaman ön planda tutma fikriyle birlikte Başkan Donald J. Trump tarafından ortaya atıldı. Başkan Biden da bu zaman çizelgesini ve çerçeveyi benimsedi.
Uzay keşiflerine kimin liderlik etmesi gerektiği konusunda Apollo sonrası tartışma da hararetle devam ediyor. Artemis I, NASA’nın geleneksel özel yüklenici yönetimi modeli üzerine inşa edilmiş, abartılı, sıklıkla eleştirilen bir mega roketle uzaya uçtu. Bu arada Artemis III, SpaceX’te ticari bir yaklaşım kullanılarak geliştirilmekte olan yeni bir uzay aracına aya iniş için yer ayırttı. Bay Musk’ın şirketi, aya iniş araçları sağlamak için milyarlarca dolar değerinde sözleşme kazandı.
Yarım asır sonra, neden aya gittiğimiz konusunda hala anlaşmazlık var. Ya da ne. Ya da denemeliyiz. Yine de yeni görüntüleri görüp de hiçbir şey hissetmemek zor.
Fırlatıldıktan sonra, Apollo 17 astronotları ayın yörüngesinde döndüler ve ardından ay ufkunun üzerinde yükselen mavi-yeşil mermere geri dönüş yolculuğuna başlamak için yakıt yaktılar. Aralık 1972, yılın o zamanı için alışılmadık derecede sıcaktı.Tatlı su yunusları hala Yangtze Nehri’nde yüzüyordu, altın karakurbağaları hala Kosta Rika’nın bulut ormanlarında zıplıyordu ve ikiden fazla kuzey beyaz gergedanı vardı.
Artemis I, eve gitmeden önce aya son yaklaşımına ilişkin benzer bir görüntü yakalarken, güneşin etrafında 50 tur hızlı ileri sarın, her ne kadar Fahrenheit derece daha sıcak ve dört milyardan fazla insanla hilal şeklindeki bir Dünya’da olsa da. Yerdeki mühendisler ağzı açık kaldı. NASA’nın Artemis 1 görev yöneticisi Mike Sarafin, “Orada öylece oturduk ve bir dakika kadar gördüklerimizi inceledik ve uzay tamamen hareketsizdi,” dedi.
Bay Sarafin, “Şu anda Apollo’daki kardeşlerimizle tanık olduğumuz şeylerden biri de, onların bizimle şu anda gerçekten takdir ettiğimiz bilgeliği paylaşmalarıdır,” dedi.