Gökbilimciler, bir yıldızın bir gezegeni yuttuğunu gördüler ve bu, büyük olasılıkla uzak gelecekte Dünya’yı bekleyen, gezegensel yutulma adı verilen korkunç bir sürecin ilk doğrudan görüntüsünü sunuyor.
Bilim adamları, Dünya’dan yaklaşık 12.000 ışıkyılı uzaklıkta yaşlanan Güneş benzeri bir yıldız tarafından yutulurken yanlışlıkla Jüpiter gibi ama muhtemelen daha büyük bir gaz gezegeni keşfettiler. Geçmişte yutma olaylarının cezbedici ipuçları keşfedildi, ancak henüz hiç kimse bir gezegeni yutan bir yıldız yakalayamadı.
Astronomlar, Nature dergisinde Çarşamba günü yayınlanan çalışmalarında, keşfin “yaşadığımız sistem de dahil olmak üzere gezegen sistemlerinin evrimi ve nihai kaderi hakkındaki anlayışımızda eksik bir halka sunduğunu” yazdı.
Massachusetts Institute of Technology’de NASA Einstein Üyesi ve çalışmanın yazarlarından biri olan Kishalay De, “Bu, Dünya’nın nihai kaderidir” dedi. “Beş milyar yıl içinde Dünya’ya neyin geldiğini gerçekten görüyoruz.”
Yıldızların yaşam döngüleri kütlelerine bağlıdır. Kırmızı cüceler gibi küçük yıldızlar trilyonlarca yıl parlayabilirken, en büyük yıldızlar doğumlarından sadece birkaç milyon yıl sonra patlar. Güneş gibi yıldızlar milyarlarca yıl sonra ölmeye başladıklarında, kırmızı dev denilen, boyutları yüz kat artan ve ilerleyen sınırları içindeki her şeyi tüketen bir sınıfa dönüşürler.
Yutan olayların belirtileri Samanyolu boyunca dağılmış durumda. Bazı yıldızlardan gelen ışık, gezegenlerin kimyasal imzalarıyla lekelenmiş, bu da tüm dünyaların gözlerimizin önünde sindirildiğini gösteriyor. Bilim adamları ayrıca gelecekte kırmızı devlerin yarıçapı içine düşmeye mahkum yüzlerce küçük yörüngeli gezegen keşfettiler.
Ancak yıldızlar açıkça ara sıra gezegeni tüketirken bu anı yakalayın zordur çünkü bu olayların tetiklediği ışık zayıf ve geçicidir. Aslında Dr. De Mayıs 2020’de Kaliforniya’daki Palomar Gözlemevi’ndeki bir teleskop üzerindeki bir kamera olan Zwicky Geçici Tesisi, tamamen farklı bir şey aramak için – kırmızı novalar olarak adlandırılan yıldızları birleştirmek için. Bu gözlemleri yaparken, garip bir görünür ışık patlamasına rastladı.
Ortaya çıkan şey bir “suç hikayesi” gibiydi, dedi Dr. de Patlamayı belirlemek için ekibi, kaynağın Kasım 2020’de Hawaii’deki WM Keck Gözlemevi tarafından alınan görünür ışık gözlemlerini elde etti. Bu görüntüler, kırmızı novalardan beklenen kavurucu sıcaklıklardan yaklaşık 10 kat daha soğuk olan yaklaşık 5.000 Fahrenheit derecede soğuyan bir yıldız gösterdi.
Şaşkına dönen Dr. De ve meslektaşları, Palomar Gözlemevi’nde farklı bir kamera ve NASA’nın NEOWISE uzay teleskobu kullanarak yıldızı bu kez kızılötesi ışıkta tekrar gördüler. Sistem, fazla enerji yaymayan soluk nesneleri algılamak için ideal bir ışık spektrumu bandı olan kızılötesinde mükemmel olduğunu kanıtladı. Araştırmacılar, büyük olasılıkla bir yıldızın bir gezegeni gerçek zamanlı olarak yutmasını izlediklerini anladılar.
“İlk tepkim inanmamak oldu” dedi Dr. de Gezegensel dolaşıklığın “öncesini ve sonrasını görüyoruz” diye ekledi, ancak “bu gözlemler bize bu sürecin nasıl işlediğine dair ilk bakışımızı veriyor.”
Zwicky Gözlemevi tarafından tespit edilen ilk 10 günlük patlama, ölmekte olan bir yıldızın Jüpiter’in kütlesinin 10 katından fazla olmayan gazlı bir gezegeni nihayet tamamen sarması sırasında meydana geldi. Gezegen, parlak ölümünden bir yıldan fazla bir süre önce yıldızın eteklerine dokundu ve atmosferinin bazı kısımlarını sıyırdı, bu da araştırmacıların neden sistemin etrafında asılı soğuk gaz ve toz gördüklerini açıklıyor. Patlamadan sonra yıldız, gezegenden geriye kalanları yutarken yaklaşık altı ay boyunca ürkütücü bir şekilde parladı.
İtalya’daki Padua Astronomik Gözlemevi’nde gezegenlerin dolaşıklığını inceleyen bir astrofizikçi olan Lorenzo Spina, ekibin vardığı sonuçları “çok sağlam” olarak nitelendirdi ve keşfi “çığır açan” olarak nitelendirdi.
“Bu, tüm hikayenin çok önemli bir eksik parçası” dedi Dr. spina “Şimdi tüm bu süreç hakkında daha eksiksiz bir anlayışa sahip olacağız.”
Bu tür inanılmaz olaylar, evrenin başka bir yerinde yaşamın var olma olasılığı da dahil olmak üzere bir dizi ilginç gizeme ışık tutabilir. Gezegen lokmalarına kimyasal ipuçları içeren yıldız ışığı, diğer sistemlerdeki dünyaların iç yapısına ilişkin ipuçları için çıkarılabilir. Bu bileşenlerin bir envanterini oluşturmak, yaşanabilir ortamları desteklemek için doğru malzemelerle yıldız sistemlerinin sayısını tahmin etmeye yardımcı olabilir.
Artık bilim adamları gezegenlerin birbirine karışmasının gerçek bir örneğini gördüklerine göre, plana uyan benzer modeller için gökyüzünü araştırabilirler. Yeni gözlemler aynı zamanda dünyanın gerçek anlamda sonunun tüyler ürpertici bir ön tadına varıyor. Güneş kırmızı dev aşamasına girdiğinde, tanıdık ana gezegenimiz muhtemelen onun cehennemi kucağında ölecek.
Dr. de “Gerçekten bu tamamen yeni araştırma alanını açıyor.”
Bilim adamları, Dünya’dan yaklaşık 12.000 ışıkyılı uzaklıkta yaşlanan Güneş benzeri bir yıldız tarafından yutulurken yanlışlıkla Jüpiter gibi ama muhtemelen daha büyük bir gaz gezegeni keşfettiler. Geçmişte yutma olaylarının cezbedici ipuçları keşfedildi, ancak henüz hiç kimse bir gezegeni yutan bir yıldız yakalayamadı.
Astronomlar, Nature dergisinde Çarşamba günü yayınlanan çalışmalarında, keşfin “yaşadığımız sistem de dahil olmak üzere gezegen sistemlerinin evrimi ve nihai kaderi hakkındaki anlayışımızda eksik bir halka sunduğunu” yazdı.
Massachusetts Institute of Technology’de NASA Einstein Üyesi ve çalışmanın yazarlarından biri olan Kishalay De, “Bu, Dünya’nın nihai kaderidir” dedi. “Beş milyar yıl içinde Dünya’ya neyin geldiğini gerçekten görüyoruz.”
Yıldızların yaşam döngüleri kütlelerine bağlıdır. Kırmızı cüceler gibi küçük yıldızlar trilyonlarca yıl parlayabilirken, en büyük yıldızlar doğumlarından sadece birkaç milyon yıl sonra patlar. Güneş gibi yıldızlar milyarlarca yıl sonra ölmeye başladıklarında, kırmızı dev denilen, boyutları yüz kat artan ve ilerleyen sınırları içindeki her şeyi tüketen bir sınıfa dönüşürler.
Yutan olayların belirtileri Samanyolu boyunca dağılmış durumda. Bazı yıldızlardan gelen ışık, gezegenlerin kimyasal imzalarıyla lekelenmiş, bu da tüm dünyaların gözlerimizin önünde sindirildiğini gösteriyor. Bilim adamları ayrıca gelecekte kırmızı devlerin yarıçapı içine düşmeye mahkum yüzlerce küçük yörüngeli gezegen keşfettiler.
Ancak yıldızlar açıkça ara sıra gezegeni tüketirken bu anı yakalayın zordur çünkü bu olayların tetiklediği ışık zayıf ve geçicidir. Aslında Dr. De Mayıs 2020’de Kaliforniya’daki Palomar Gözlemevi’ndeki bir teleskop üzerindeki bir kamera olan Zwicky Geçici Tesisi, tamamen farklı bir şey aramak için – kırmızı novalar olarak adlandırılan yıldızları birleştirmek için. Bu gözlemleri yaparken, garip bir görünür ışık patlamasına rastladı.
Ortaya çıkan şey bir “suç hikayesi” gibiydi, dedi Dr. de Patlamayı belirlemek için ekibi, kaynağın Kasım 2020’de Hawaii’deki WM Keck Gözlemevi tarafından alınan görünür ışık gözlemlerini elde etti. Bu görüntüler, kırmızı novalardan beklenen kavurucu sıcaklıklardan yaklaşık 10 kat daha soğuk olan yaklaşık 5.000 Fahrenheit derecede soğuyan bir yıldız gösterdi.
Şaşkına dönen Dr. De ve meslektaşları, Palomar Gözlemevi’nde farklı bir kamera ve NASA’nın NEOWISE uzay teleskobu kullanarak yıldızı bu kez kızılötesi ışıkta tekrar gördüler. Sistem, fazla enerji yaymayan soluk nesneleri algılamak için ideal bir ışık spektrumu bandı olan kızılötesinde mükemmel olduğunu kanıtladı. Araştırmacılar, büyük olasılıkla bir yıldızın bir gezegeni gerçek zamanlı olarak yutmasını izlediklerini anladılar.
“İlk tepkim inanmamak oldu” dedi Dr. de Gezegensel dolaşıklığın “öncesini ve sonrasını görüyoruz” diye ekledi, ancak “bu gözlemler bize bu sürecin nasıl işlediğine dair ilk bakışımızı veriyor.”
Zwicky Gözlemevi tarafından tespit edilen ilk 10 günlük patlama, ölmekte olan bir yıldızın Jüpiter’in kütlesinin 10 katından fazla olmayan gazlı bir gezegeni nihayet tamamen sarması sırasında meydana geldi. Gezegen, parlak ölümünden bir yıldan fazla bir süre önce yıldızın eteklerine dokundu ve atmosferinin bazı kısımlarını sıyırdı, bu da araştırmacıların neden sistemin etrafında asılı soğuk gaz ve toz gördüklerini açıklıyor. Patlamadan sonra yıldız, gezegenden geriye kalanları yutarken yaklaşık altı ay boyunca ürkütücü bir şekilde parladı.
İtalya’daki Padua Astronomik Gözlemevi’nde gezegenlerin dolaşıklığını inceleyen bir astrofizikçi olan Lorenzo Spina, ekibin vardığı sonuçları “çok sağlam” olarak nitelendirdi ve keşfi “çığır açan” olarak nitelendirdi.
“Bu, tüm hikayenin çok önemli bir eksik parçası” dedi Dr. spina “Şimdi tüm bu süreç hakkında daha eksiksiz bir anlayışa sahip olacağız.”
Bu tür inanılmaz olaylar, evrenin başka bir yerinde yaşamın var olma olasılığı da dahil olmak üzere bir dizi ilginç gizeme ışık tutabilir. Gezegen lokmalarına kimyasal ipuçları içeren yıldız ışığı, diğer sistemlerdeki dünyaların iç yapısına ilişkin ipuçları için çıkarılabilir. Bu bileşenlerin bir envanterini oluşturmak, yaşanabilir ortamları desteklemek için doğru malzemelerle yıldız sistemlerinin sayısını tahmin etmeye yardımcı olabilir.
Artık bilim adamları gezegenlerin birbirine karışmasının gerçek bir örneğini gördüklerine göre, plana uyan benzer modeller için gökyüzünü araştırabilirler. Yeni gözlemler aynı zamanda dünyanın gerçek anlamda sonunun tüyler ürpertici bir ön tadına varıyor. Güneş kırmızı dev aşamasına girdiğinde, tanıdık ana gezegenimiz muhtemelen onun cehennemi kucağında ölecek.
Dr. de “Gerçekten bu tamamen yeni araştırma alanını açıyor.”