Peki ya görevin psikolojik yönü? Monotonluk mu? Yalnızlık?
McCauley, “Ben her şeyden önce bir donanım hayranıyım” dedi. Daha spesifik olarak katı tahrik sistemleri mühendisidir. İnsanlığı Mars'a fırlatmanın en iyi yöntemini bulmaktan en sorumlu türümüzün üyesi olma ayrıcalığına sahip. Bunu yapabilmek için bir uzay gemisinin ne kadar ağırlık taşıyacağını bilmesi gerekiyordu. McCauley her somun ve cıvatanın, girdap önleyici bölmenin ve kargo bölmesi kapısının kütlesini miligrama kadar tahmin edebildi. Peki psikolojik stres yaşayan dört astronot 378 günde kaç mısır ekmeği ve yoğurt paketi yiyecek? Bu soru ya da onun bir versiyonu, McCauley'nin bir cevaba ihtiyaç duyduğu şeydi. Ayrıca ne kadar giysiye ihtiyaç duyacaklarını da bilmesi gerekiyordu. Giysiler ağırdır.
Mathias, izolasyon Tarihçi, psikolojik sorunların NASA için ikinci planda kaldığını öğrendiğinde şaşırmadı. Ancak CHAPEA hakkındaki şüpheciliği daha da ileri gitti. Mathias, herhangi bir deneysel gerekçenin başka bir izolasyon çalışmasını gerekçelendirip haklı çıkaramayacağını sorguladı. “Bu simülasyon deneylerinin bilimsel değerinin konunun dışında olup olmadığını merak ediyorum” dedi. Bunun yerine deneyler ona “Mars'ta kolonileşmeyi başlatmanın bir yolu” gibi göründü. Daha az şiirsel bir dille ifade etmek gerekirse, bir tür dileği yerine getirme veya kostüm yapma. Bu bir dürtüyü tatmin etmekle ilgilidir. Bu sahte Mars görevlerini gerçekten yapana kadar tekrarlamaya devam etme zorunluluğumuz var gibi görünüyor. Bu fikirde çok güzel bir şey var ama aynı zamanda da ürkütücü bir şey var.”
Analog deneyler Mars geleceğimizin ütopik vaadini yansıtıyor. Çünkü Mars'a insanlı bir görev, uzay programının nihai hedefi değil. Bu sadece bir başlangıç, gezegensel kolonileşmenin dev sıçramasından önce insanlık için küçük bir adım.
CHAPEA çağrısından beş ay önce, o zamanlar NASA'nın Langley Araştırma Merkezi'nde baş bilim insanı ve yaklaşık 60 yıllık NASA emektarı olan Dennis Bushnell, “Derin Uzay Araştırmalarının, Ticarileştirmenin ve Kolonizasyonun Gelecekleri: Sorumlu Bir Şekilde Hayal Edilebilenin Sınırları”nı yayınladı. Mars'ta koloni kurmak her zaman akla yatkın bir şeydi, özellikle de bu sömürgeci ulus için. Ancak Bushnell makalesinde, son yıllarda bu ihtimalin “son derece zordan giderek daha uygulanabilir hale” geldiğini belirtti. Sömürgeleştirme aynı zamanda “iklim değişikliği, çöken ekosistemler, makinelerin işleri devralması vb. gibi potansiyel olarak varoluşsal toplumsal sorunlar” nedeniyle giderek daha fazla arzu edilir hale geldi. – bu ve benzeri belki de gezegensel gerilemenin barizliğini yansıtıyor.
Makalenin daha şaşırtıcı bir yönü Bushnell'in Mars'ın fiziksel düşmanlığının nasıl aşılacağına dair tahminidir: Kolonistler “değişmiş bir türe dönüşecek.” “Mars'ta koloni kuran gezginlerin, G ve radyasyona maruz kalmanın azalması nedeniyle zamanla Marslılara dönüşeceklerini” öne süren tahminlere değiniyor. NASA'nın Mars misyonunun nihai vaadi, insan olarak olmasa da Marslılar olarak yeniden başlama şansıdır.
McCauley, “Ben her şeyden önce bir donanım hayranıyım” dedi. Daha spesifik olarak katı tahrik sistemleri mühendisidir. İnsanlığı Mars'a fırlatmanın en iyi yöntemini bulmaktan en sorumlu türümüzün üyesi olma ayrıcalığına sahip. Bunu yapabilmek için bir uzay gemisinin ne kadar ağırlık taşıyacağını bilmesi gerekiyordu. McCauley her somun ve cıvatanın, girdap önleyici bölmenin ve kargo bölmesi kapısının kütlesini miligrama kadar tahmin edebildi. Peki psikolojik stres yaşayan dört astronot 378 günde kaç mısır ekmeği ve yoğurt paketi yiyecek? Bu soru ya da onun bir versiyonu, McCauley'nin bir cevaba ihtiyaç duyduğu şeydi. Ayrıca ne kadar giysiye ihtiyaç duyacaklarını da bilmesi gerekiyordu. Giysiler ağırdır.
Mathias, izolasyon Tarihçi, psikolojik sorunların NASA için ikinci planda kaldığını öğrendiğinde şaşırmadı. Ancak CHAPEA hakkındaki şüpheciliği daha da ileri gitti. Mathias, herhangi bir deneysel gerekçenin başka bir izolasyon çalışmasını gerekçelendirip haklı çıkaramayacağını sorguladı. “Bu simülasyon deneylerinin bilimsel değerinin konunun dışında olup olmadığını merak ediyorum” dedi. Bunun yerine deneyler ona “Mars'ta kolonileşmeyi başlatmanın bir yolu” gibi göründü. Daha az şiirsel bir dille ifade etmek gerekirse, bir tür dileği yerine getirme veya kostüm yapma. Bu bir dürtüyü tatmin etmekle ilgilidir. Bu sahte Mars görevlerini gerçekten yapana kadar tekrarlamaya devam etme zorunluluğumuz var gibi görünüyor. Bu fikirde çok güzel bir şey var ama aynı zamanda da ürkütücü bir şey var.”
Analog deneyler Mars geleceğimizin ütopik vaadini yansıtıyor. Çünkü Mars'a insanlı bir görev, uzay programının nihai hedefi değil. Bu sadece bir başlangıç, gezegensel kolonileşmenin dev sıçramasından önce insanlık için küçük bir adım.
CHAPEA çağrısından beş ay önce, o zamanlar NASA'nın Langley Araştırma Merkezi'nde baş bilim insanı ve yaklaşık 60 yıllık NASA emektarı olan Dennis Bushnell, “Derin Uzay Araştırmalarının, Ticarileştirmenin ve Kolonizasyonun Gelecekleri: Sorumlu Bir Şekilde Hayal Edilebilenin Sınırları”nı yayınladı. Mars'ta koloni kurmak her zaman akla yatkın bir şeydi, özellikle de bu sömürgeci ulus için. Ancak Bushnell makalesinde, son yıllarda bu ihtimalin “son derece zordan giderek daha uygulanabilir hale” geldiğini belirtti. Sömürgeleştirme aynı zamanda “iklim değişikliği, çöken ekosistemler, makinelerin işleri devralması vb. gibi potansiyel olarak varoluşsal toplumsal sorunlar” nedeniyle giderek daha fazla arzu edilir hale geldi. – bu ve benzeri belki de gezegensel gerilemenin barizliğini yansıtıyor.
Makalenin daha şaşırtıcı bir yönü Bushnell'in Mars'ın fiziksel düşmanlığının nasıl aşılacağına dair tahminidir: Kolonistler “değişmiş bir türe dönüşecek.” “Mars'ta koloni kuran gezginlerin, G ve radyasyona maruz kalmanın azalması nedeniyle zamanla Marslılara dönüşeceklerini” öne süren tahminlere değiniyor. NASA'nın Mars misyonunun nihai vaadi, insan olarak olmasa da Marslılar olarak yeniden başlama şansıdır.